O PUNTO DO MEDIO

Libertad para ti, ya podrás volar de nuevo

Foi ao teu xeito
que procurabas a beleza orixinal
cando apostaches pola delincuencia.

Aínda lembro o teu riso mallado,
as lerias de paspán, os trompos
e os nervios de prófugo ao volante
daquela nosa rancheira 124.

Ti quixeches vivir
na ventura fermosa, sen pro forma.

Aínda sinto
o alborozo cómplice da fuga
e a túa ollada dura na traizón.

A delación forzaba a túa inocencia.

Ti procurabas lume
na amizade fraterna
e eles facían partido
botándoche os marróns.

Tomaches posesión
e aboliron o tempo para amar.

Golpes, bañeiras, cuartelillo.
Desde moi neno
no teu rostro unha proba
da súa mao covarde.

Mais nunca sacaron nada para si
pois xa chegaban tarde
nas razóns.

A túa voz
naceu lastrada
polo pranto.

Mataches o pai morto
e queimaron a túa pel
coas súas cadeas.

Roubaches liberdade
e foches condenado
ao caldeiro e á morte.

Aínda me ocupa, colega,
aquela nosa teima adolescente;
a vida nos rebordos
desde o punto do medio,
co mesmo afán de sempre
por zafar da violencia.