A UTOPÍA LIBERTARIA DE VERNE Claudio Rodríguez Fer

“E seguramente tampouco por casualidade só Borges dende a miña mocidade e Valente na miña madurez ocuparon tanto o meu tempo lector como Verne, pois ninguén como cada un destes tres ecuménicos autores me permitiu vivir tan extensa e intensamente a diversa universalidade a través da fabulosa aventura da viaxe intercultural e do coñecemento xeoliterario na procura da utopía libertaria.”

VIAJE A LA DIMENSIÓN INTERIOR DE LXS EXTERIORES Ieltxu Marcos

Sonríe el cielo.

Extremos que se tocan,
Erecciones mal aprovechadas,
Ilusiones que con la realidad chocan,
Cánticos sin idealizaciones.

El dorado amanecer
Mece
Al mamífero
Al pájaro
Y al pez
Y se fue.

Maravillas
Maravillosas
Me maravillan
Maravillosamente.

Ocultarse a plena vista.

Tu caminar es poesía.

INCONGRUENCIAS
Crecimiento económico vs reducir huella ecológica.

INEVITABLE
La muerte llegará.
Nos pillara.
Vestidos o desnudos.
Llegará.

¿Dónde estará la verdad absoluta?

El cielo interpreta colores preciosos.

La locura que cura.

Cada frase
Una galaxia.

Luna criolla
En el pasado
Del futuro

Desvíos enviados,
Que nunca llegaron.

Celebro mi cerebro.

Una flor atraviesa la garganta.

Invento maldito, bendito,
Tiempo que sobra que falta.
Que corre, en segundos,horas o días.

Sonriendo lágrimas
Llorando carcajadas.

La lucidez del delirio

Van quedando arañazos sedimentados en el fondo del corazón

REFLEXIÓN María Xesús Díaz

Non sei contestar cando, como ou porqué xurdiu na miña vida tal complicidade coa pintura, penso que o sentín así desde que puiden expresarme.

Disfrutaba facéndoo, aínda que ás veces tamén me contrariaba. A creación emerxía tanto esperta como durmida, e aínda me segue pasando a día de hoxe.

Pintar, e crear, non é sempre da maneira que pretendes, case nunca diría eu…o que imaxinas, a idéa orixe é soamente iso, unha idea.

Ao longo de todos estes anos, a complicidade coa pintura sempre está aí, entre o real e o imaxinario, o que ten sentido e o disparate, un “ser ou non ser” constante pendulando sobre a miña cabeza.

Sen dúbida, a procura do equilibro faime evolucionar e alimenta a miña traxectoria.

Grandes e pequenos espazos, onde a mancha é unha proposta nun escenario que recoñecido como paisaxe, deixa voar a imaxinación ao que cada un queira entender.

En todo camiño de evolución deixamos vías, unhas pechámolas e outras quedan latentes. No meu caso, manteño eses escenarios concretos, pero sen saber nunca onde localizalos.

O meu reto sempre é transmitir emocións e sensacións de expectativa, para que o ollo contemplativo percorra dun lado a outro a obra, para quen queira, mirar, ver, analizar, sentir e verbalizar.

VOTAR POR FÓRA  Alfonso Rodríguez

Para que non se esquezan, non me esqueza de certas cousas rescato para este blog un escrito que no seu día enviei a un par de editoras durante a pandemia de marras, o primeiro ano para ser concretos. Unha delas contestoume e me dixo que non podía publicar, aínda que consideraba interesante o contido, porque estaban con outros proxectos e a outra non me dixo ren como case sempre fai.

Considero que o escrito ten a súa relevancia de memoria individual e colectiva de algo que seguramente quererán que esquezamos para sempre.

Foi un tempo limbo, algo que non sucedeu pero nos marcou notablemente ou malísimamente. Así eu constátoo nestas páxinas.

 

O mundo ten que mudar e senón é de arriba a abaixo deberá ter que ser de abaixo arriba ou aos lados. Ninguén debería crerse xa que uns traxeados, ou uns uniformados, ou uns abandeirados vánnos quitar as castañas do lume. Terémonos que facernos cargo nós. O(s) pobo(s) sendo pobo(s)”

 

DA EGRÉGORA DO CRISTIANISMO A EGRÉGORA DO ECUMENISMO Artur Alonso

“O que sim podemos afirmar, a tendência da egrégora do cristianismo mudar para o ecumenismo é já imparável. E, em essa fusão a figura do Cristo exterior histórico, virará a favor do Cristo interior ou espiritual. A crucifixão dará passo a ressurreição… Sendo que o tempo desta mudança, não será o humano, se não o dos ciclos naturais históricos…”

Blogo máis alá do que imaxinas!

Esta web utiliza cookies, como non! Podes ler o rollo sobre elas aquí:    Política de cookies
Privacidad